“The marks humans leave are too often scars.” ― John Green
Read More
Wednesday, 29 July 2015
Overlanding Austria
We passed through Austria on our way south (to Italy) and then again on our way back. The first time we travelled the Silvretta High Alpine road and the second time we travelled the Grossglockner High Alpine road. The Grossglockner is fabulously scenic…
Read More
Dispatch from Maine
We’re halfway through our month on the East Coast. Now on our 11th week on the road, we’ve been through 21 states, and yesterday we rolled over the 10,000 mile mark since leaving British Columbia last September. And for the … Continue reading →
Read More
Maintenance
So after a week with the nose at the grindstone or in the trough whatever you prefer it was time to catch up on some maintenance. Saturday was spent fitting screens to the Guzzi and to the yellow Norton and changing the postage stamp size screen on the…
Read More
Rwanda. Chez Lando Hotel, Kigale. Saturday 25 July. Week 13, day 104.
“Success seems to be connected with action. Successful people keep moving. They make mistakes but don’t quit.” Conrad Hilton.
Read More
Rwanda. Chez Lando Hotel, Kigale. Saturday 25 July. Week 13, day 104.
ROUTE.
Mwanza – Usagara – Ferry from Kokongo (as spelt in T4A) Kikongo to Busisi – Serengema – Geita – Bwanga – took shortcut to Diobahika – Nyakanazi – Kafua – Rusumu Falls Border Post.
RWANDA: Rusumu Border Post – Kirehe – Kabarondo – Kayonza – Rwamagana – Kigali.
Details, distances and times.
There is a new, large shopping mall on the road between Tunza and Mwanza, which I am sure will be suitable for reprovisioning. Co-ordinates S02 30,093 E32 54,145.
Read More
Reykjavik and the Golden Circle
From the Bleu lagoon we continued north towards Reykjavik, but stopped for the night in nearby Hafnarfjordur, which according to the signage is the city of Vikings, Elves, and lava. It apparently has the largest concentration of elves, dwarves, and … Continue reading →
Read More
Tuesday, 28 July 2015
Chichen Itza
Our tenth Mayan site to visit was no less than Chichen Itza. Once considered part of the seven wonders of the world, today together with Uxmal these two sites are […]
Read More
Edinburgh
[Please scroll down for the English version]
[LV]
Edinburga ir pilsēta par kuru laika gaitā dzirdēts daudz laba. Dace pirms ceļojuma arī sagatavoja pāris vietas, kuras vērts apmeklēt. Savukārt es devos uz turieni pilnīgi nesagatavots un atvērts. Biju tik dzirdējis, ka tā ir lieliska pilsēta. Un tā arī bija.
Diena iesākās ar kāpienu Artūra krēslā. Tas ir augstākais pakalns pilsētas apkaimē, kas deva mums iespēju apskatīt un iepazīt pilsētu no augšas. Pilsēta pēc būtības izskatās, kā filmēšanas laukums. Tikai atšķirībā no filmēšanas laukuma, tajā dzīvo reāli cilvēki. Pilsētas centrā viss liekas tik nereāli reāls. Esot tur, var sajust pilsētas dramatiskumu, kas nāk no tumšajām mājām un bruģa ielām. Tiesa pavērojot dziļāk, ir skaidrs, ka viss ir gājis uz priekšu un aiz tumšajiem mūriem slēpjas dzīvīga un moderna pilsēta.
Pēc Edinburgas apmeklējuma ir arī skaidrs, kur Harija Potera autore ir smēlusies iedvesmu. Jā, tieši šajā pilsētā. Bija diezgan lieliski tur pabūt un izbaudīt to. Laimīgā kārtā izdevās arī sastapt jaunus draugu (-us), kuru (-us) noteikti ceram drīz arī redzēt pilnā sastāvā. :)
Pēc lieliski pavadītas dienas, bijām uzņēmuši gana daudz kultūras un pilsētas, kā rezultātā bijām gatavi doties uz Ziemeļiem, lai nokļūtu Skotu Augstienēs (Highlands). Pilsētas ir foršas, tomēr, kad izvēle ir starp pilsētām un kalniem. Kalni vinnē. Vienmēr. ;)
[EN]
Edinburgh is a city that we have heard lots of good things about. Dace did a bit of research on what to do and see in town, but I had no idea what to expect. I only knew it’s supposed to be a great town. And sure enough it was.
Day started with hiking Arthur’s Seat. It was a good introduction to the city that lies between the hills. City itself was like a movie set, but with actual people living in it. Everything was so unrealistically real. Quite dramatic city, full of dark old buildings and couple castles. Despite all of that, it felt quite modern and vibrant.
After visiting Edinburgh, it felt quite clear where author of Harry Potter got inspiration. It was a fantastic experience and we enjoyed it 100%. We also managed to meet new friends, which hopefully we will meet soon again. :)
At the end of the day we had enough of town and were ready to head north to finally reach Scottish Highlands. Cities are nice, but mountains win over them. Anytime. ;)
Read More
Peruvian Protestations
Dan “Don’t you know it is rude to stare?” I want to yell at the Peruvians, only I know it […]
Read More
Riding across Alberta
Canmore is in a stunningly beautiful part of the world, the front range of the Rocky Mountains. We take advantage of the time we have here to go see Banff and Lakes Louise and Moraine. Nevil suggests we take the… Read More ›
Read More
Sunday, 26 July 2015
Lake Titicaca and Colca Canyon
We went to the North of Arequipa to skip the many protests that were going on in the state and made our way to the deepest canyon on Earth. We were the only car for miles and we went up to 3000-5000m, passing llamas, alpacas, and their almost endangered cousins Guanacos. Condors would circle around […]
Read More
Saturday, 25 July 2015
Witamy w Polsce
Via een binnendoor weggetje arriveren we bij Piwniczna in Polen. De omgeving, de sfeer en de mensen zijn totaal anders dan in Slowakije. Ons bevalt het beter!We rijden via een bergweg richting Krakow. Het is duidelijk merkbaar we in een katholiek land zijn en we zien overal afbeeldingen en beelden van Paus Johannes Paulus II. We vinden een mooie plek in de tuin bij een pension, 15 km. voor Krakow. Als we de volgende ochtend de tuin uitlopen om de bus te nemen naar Krakow zien we hem al aankomen. Even rennen en we zitten in de bus. Halverwege moeten we overstappen op de tram. Eef koopt tickets bij een kleine kiosk en we lopen naar de tram die ons naar het centrum brengt. Binnen een half uur zijn we van de camping in de stad. Wel een rustig idee dat de auto geparkeerd staat bij het pension. Als eerste lopen we naar kasteel Wawel. Het is nog voor negen uur, toch staat er als het loket opengaat al een behoorlijke rij. We kopen onze tickets en daarop staat ook vermeld hoe laat je waar moet zijn voor diverse rondleidingen. Erg professioneel. Ook staan er elektronische borden die aangeven hoeveel tickets er voor welke tour nog beschikbaar zijn. Er is door de eeuwen heen van alles hier gebouwd en er zijn dan ook veel verschillende stijlen. We bezoeken eerst de kathedraal en kunnen meteen door naar de staats appartementen. Binnen blijkt dat we geen foto’s mogen maken. Vreemd hoor, zo mag je bijvoorbeeld in het Amsterdams Rijksmuseum overal fotograferen. Denk niet, het lukt wel om een foto te nemen; er staan tientallen suppoosten. Dan is het tijd voor koffie en we lopen daarna meteen door naar de Sandomierska Toren, uit 1460. Vanuit de top hebben we schitterend uitzicht op het kasteel en de stad. Dan is het alweer tijd voor onze rondleiding door de Koninklijke Privé appartementen. Bijna in iedere zaal zijn kunstwerken en meubelstukken uit Nederland te zien. Co zegt tegen de gids dat hij dat niet begrijpt. Wat blijkt: toen de laatste koning Sigismund III Vasa verhuisde, heeft hij al het interieur meegenomen om zijn paleis in Warschau in in te richten. Voor die tijd is alles al een aantal keer platgebrand. Ook heeft het Oostenrijkse leger er zijn kampement opgeslagen, waarbij met witte verf bijna alle fresco’s zijn overgeschilderd. Kortom, er was bijna niets van het gebouw en de inrichting over. De Poolse bevolking heeft het begin 1900 weer opgebouwd en op allerlei veilingen het interieur aangeschaft om het geheel op te leuken. Vandaar de Nederlandse schilderijen en meubels. Maar zegt de gids, het is wel allemaal uit de 16 en 17e eeuw hoor. Ja, ja. Na enkele uren verlaten we het kasteel met zijn diverse gebouwen en wandelen we de stad in. De binnenstad staat op de Unesco lijst. Overal zien we weer afbeeldingen van de Paus Johannes Paulus II. We komen ook langs het huis waar hij gewoond heeft als kardinaal, voordat hij werd benoemd als Paus. Er zijn veel kerken in Krakow, de Maria Basiliek is de moeite waard om te bezoeken vanwege het Maria-altaar van Veit Stosz. Het is het grootste altaar van Europa, gemaakt van eiken- en lindenhout. We zien veel mensen omhoog staan kijken als we de kerk uitkomen. Wat blijkt: al sinds de XIV eeuw klinkt op het hele uur trompetter geschal vanuit een torentje. Midden op het marktplein ligt de ‘Cloth Hall’, een overdekte markt die al in de middeleeuwen bestond. Door het centrum rijden koetsjes de bezoekers rond en er zijn ook kleine elektrische auto’s die dat doen. Vlak daarbij is de ‘City Hall’, waar alleen nog de toren van over is. Zo lopen we op ons gemak door de stad. We eten een broodje op een pleintje. Als laatste in deze wijk lopen we naar de Florian Gate, en vanaf daar lopen we weer helemaal terug naar het kasteel. Aan de andere kant van het kasteel ligt de Joodse wijk. We lopen langs verschillende synagoges en we bezoeken de Tempel synagoge. Co moet zijn hoofd bedekken met een keppeltje. Erg interessant om hier te zijn. We bezoeken ook een Joodse begraafplaats, waar een monument staat ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de Holocaust. Aan de overkant van de rivier de Wista ligt de Joodse wijk waar de Schindler fabriek is. Schindler die Joodse mensen daar liet werken en zo probeerde hen uit handen van de Duitsers te houden of erger nog te behoeden voor de concentratiekampen. Bij de ingang hangen foto’s van hen.Het loopt al tegen de avond als we besluiten terug te gaan. We pakken de tram en stappen over op de bus naar het pension. Een vermoeiende en interessante dag brengt ons na de maaltijd al vlug in slaap. We ontbijten in de tuin bij het pension en pakken alles in. We krijgen een potje eigengemaakte honing mee van de zoon van de eigenaar.Een kilometer of 10 verderop ligt de Wieliczka zoutmijn. Deze mijn is één van de oudste mijnen in de wereld; in 1044 werd er al zout gewonnen!We kunnen met de eerste Engelstalige groep mee, we lopen naar binnen en dalen diep af in de mijn. In 2,5 uur leidt de gids ons door het gangenstelsel van de mijnen. We komen op 135 meter diepte en de temperatuur is ongeveer 14 graden. We zien 1% van de totale mijn, kun je nagaan hoe groot het is. De gids vertelt ons de bijzonderheden van de mijn. De gangen van de mijn zijn in totaal 300 kilometer lang en ze bereiken een diepte van 327 meter. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de mijn door de Duitsers gebruikt als opslagplaats. Door het vocht dat uit de wanden wordt gedrukt en het zout opdroogt ontstaan er zogenaamde bloemkoolroosjes. Aan het plafond zien we druipers(stalactieten) die 1 cm per maand langer worden. De mijnwerkers waren erg religieus en er zijn dan ook diverse kapelletjes en zelfs een grote kerk in het zout uitgehakt. De mijnwerkers baden voordat ze aan het werk gingen minstens een uur. Aan de grote kerk heeft men meer dan 70 jaar gewerkt. Er zijn veel wandversieringen in het zout uitgehakt. Ook van de Poolse Paus staat er een beeld en zelfs de kroonluchters zijn van zout gemaakt. Op 130 meter diepte is een restaurant waar we koffiedrinken en daarna gaan we met een claustrofobisch mijnliftje in hele korte tijd naar boven. Na 3 uur staan we weer buiten. We waren lekker warm gekleed en eenmaal in de buitenlucht slaat de hitte ons tegemoet. Vlug even omkleden en we gaan weer op pad. We rijden naar Oswiecim, dat door de Duitsers Auschwitz is genoemd en wereldwijd onder die naam bekend is. Daar komen we in de middag aan en we zoeken onze kampeerplaats. Het blijkt op het parkeerterrein van het kamp en we slaan hier onze tent uit. We informeren bij de toerist informatie over hoe en wat. We zitten in de schaduw bij onze auto, omdat we morgenochtend pas het kamp willen bezoeken. Voor meer foto’s zie map 23. Poland in de Gallery.
Read More
Trying to find San Agustin
We attempt to get to San Agustin today driving on one of the two main routes; we jump in the car, type in San Agustin and press go. The route looks about right and the distance is also…
Read More
1000 Männer und 500 Frauen
Lac Rose oder auch Lac Retba… Hier endete bis vor einigen Jahren noch die Rallye Paris Dakar. Heute ist er Salzabbaugebiet und es tümmeln sich eine Menge Souvenirhändler und Führer um den See. Viele verlassene / verwahrloste Hotel- und Bungalowanlagen grenzen an den See. Leider bleiben die Touristen wohl wegen der schwindenden Popularität aus und es lohnt sich nicht noch zu investieren, seitdem die Rallye in Südamerika statt findet.
Seinen Namen hat der See aufgrund des hohen Anteils an Cyanobakterien, die besonders im Sonnenuntergang und der trockenen Zeit, den See rot schimmern lassen. Der See ist mit 380g/l Salz sehr salzhaltig und man kann genau wie auf dem toten Meer auf dem Wasser schwimmen. Er hat heute eine Größe von 3 Quadratkilometern und liegt nur 2 km vom Meer entfernt. Ein Mann erzählt uns das der See 1,5 m tief ist und darunter eine 1,5 m dicke Schicht Salz liegt.
1000 Männer und 500 Frauen holen tagtäglich Salz aus dem See und schütten es auf der Süd-Seite zu großen Haufen auf. Dort kann das Salz trocknen, wird in Säcke verpackt und abtransportiert. Alles hier ist Handarbeit. Das heißt die Männer fahren mit ihren Booten, Pirogen, auf den See hinaus und schöpfen das Salz mit einem grob gewebten Korb ab und befüllen ihr Boot solange bis es ziemlich tief im Wasser liegt. Die Männer stehen dafür im Wasser und sind dem Salzwasser und der erbarmungslos Sonne den ganzen Tag ausgesetzt. An Land kommen dann die Frauen mit größeren Eimern und entladen die Boote. Die Männer füllen am Ufer die Eimer und die Frauen tragen sie auf dem Kopf weg, oft bilden sie eine Kette um sich den Weg zu verkürzen. Ich habe einen der Träger gefragt wie schwer so ein Eimer sein mag, er meinte um die 40 kg. Unfassbar denn es ist noch Vormittag und unerträglich heiß. Dieser schweren Arbeit den ganzen Tag nachzugehen ist für uns unvorstellbar. Sogar eine Schwangere trägt mit einem Lächeln im Gesicht ihre Eimer hin und her, und bietet mir an ihn doch auch einmal zu tragen. Ich muss abwinken, denn mir ist die Sonne schon etwas zu Kopf gestiegen. Unfassbar wenn man sich überlegt das ein Teil vom schwer erarbeiteten Salz nach Deutschland exportiert wird, nur um dann dort beim Winterdienst eingesetzt zu werden…
Nach ein bissi rumheizen in den Dünen zwischen See und Meer, kommt uns der Schatten zum Luft auffüllen grade recht. Dieser Baobab steht länger als die Mauer und hat sich seinen Weg gesucht. Dagegen sieht Matatu echt klein aus….
Read More
Onde Ficamos – Canadá (Parte 1 – Costa Oeste)
Nessa passagem pela costa oeste do Canadá conseguimos acampar bastante. Só não acampamos mais por conta dos vários dias de chuva que pegamos pelo caminho, mas mesmo assim valeu. Vejam onde ficamos e o que achamos: VANCOUVER (21/06/15) City Center Motor Hotel (http://www.citycentermotorhotel.com). Um motel afastado do centro comercial de Vancouver, mas próximo do Monorail e de restaurantes e bares alternativos da Main Street. Os quartos são simples e um pouco antigos,… Ler mais
Read More
Canadá em Números (Parte 1 – Costa Oeste)
Resolvemos dividir os números do Canadá entre as Costas Oeste e Leste. Nessa primeira etapa passamos pelos estados da Colúmbia Britânica, Yukon e Alberta e rodamos bastante. Com isso, seguem os números da nossa primeira passagem pelo Canadá: GPS Km total rodado 6.999 Km médio/dia 156 Dias com o carro parado 1 Paradas policiais 0 Paradas fitosanitárias 0 Diesel Litros consumidos 777,08 Autonomia média Km/L 9,01 Litro mais caro (USD) 1,224 Litro… Ler mais
Read More
Welcome (Again) to USA
Depois de um ótimo jantar com nossos amigos Thiago e Lais em Calgary no dia 23/07/15, era hora de mais uma vez dizer tchau para esse país incrível. Na manhã do dia 24/07/15 pegamos a Highway 2 sentido Sul e seguimos em direção à fronteira com o Estado americano de Montana. No caminho ainda paramos em um sítio arqueológico chamado Head-Smashed-In Buffalo Jump, que é considerado Patrimônio da Humanidade pela Unesco desde 1981. O… Ler mais
Read More
Friday, 24 July 2015
Travel: it’s evolutionary, Watson!
I really didn’t need a Harvard psychologist to convince me of the fact that the only predictable thing, in life, is its unpredictability. However, as I watched Dan Gilbert’s Ted Talk, The Psychology of your Future Self the other night, … Continue reading →
Read More
Tanzania, Serengeti National Park, Ngare Nanyuki Special Campsite no 1. Saturday 18 July. Week 12, Day 97.
ROUTE.
Simba A Campsite Ngorongoro Crater rim – Naabi Hill Gate southern Serengeti – Seronera Tourist Center – Ngare Nanyuki Special Campsite no 1.
Total Distance and time taken.
160km, 8hr 30min, but includes gamewatching, refueling, visitors center.
Detailed breakdown of route.
• Simba – Naabi Hill Gate, 79km, estimated actual travelling time – 2hr.
• Naabi Hill Gate – Seronera, 50km, 1hr 30min.
• Seronera – Ngare Nanyuki Camp, 26km, 45min.
COSTS OF SERENGETI.
Entrance fee pppd – 60US$.
Read More
Tanzania, Serengeti National Park, Ngare Nanyuki Special Campsite no 1. Sunday 19 July. Week 13, Day 98.
What a wonderful day we have had today. As far as we are concerned Serengeti is all it is cracked out to be. The area to the east of Seronera is well known for its predators and we were ideally placed at our campsite to explore this area. This is still…
Read More
Tanzania, Serengeti National Park, Lobo Hills Public Campsite. Monday 20 and Tuesday 21 July. Week 13, Days 99 and 100.
This was again a very special and also very lucky day. I had noticed a rather disconcerting knock from my front shock absorbers and inspection showed that both lower shock absorber bushes had disintegrated courtesy of the entrance road. One of the rear…
Read More
Tanzania, Serengeti National Park, Western Corridor, Kira Wira Special Campsite no 1. Wednesday 22 and Thursday 23 July. Week 13, Days 101 and 102.
“You only live once, but if you do it right, once is enough.” ― Mae West.
Well this was a visit to Lion Central, they were right in our faces. The wildebeest and zebra herds were there too but I gather that we had missed their peak by a couple of weeks. The Grumeti River was not running and is a far smaller than the Mara and only had scattered stagnant, albeit substantial, pools. These had huge crocs but I cannot imagine the herd crossings here to be as spectacular as at the Mara River.
Read More
Tanzania, Tunza Lodge, Lake Victoria, near Mwanza. Friday 24 July. Week 13, Day 103.
It really was not a long drive to Mwanza and we were able to take a game drive and pay a last visit to our resident lion pride. We had to be out of Serengeti by 12H00 and easily made it. The road to Ndabake Gate is good but the road moves well away fro…
Read More
Iceland South Shore Part 2
Leaving camp on our second morning we again were treated to views of the glaciers behind us. After leaving the glacial area you pass thru the volcanic region with huge lava fields. In fact the road did not exist here … Continue reading →
Read More
Coffee Colombia
Colombia is working on shaking off its perceived image as a dangerous and risky place to visit; to attract more visitors to its shores, it has adopted a new slogan ‘The only risk is wanting to stay’. So…
Read More
Cheetah Conservation Fund
At the start of our week long visit, when driving north from Windhoek to Etosha, we saw the signboards for Cheetah Conservation Fund (CCF). I had been in contact with them years before when living in the UK, but hadn’t realised where they were located in Namibia. Now I knew. We made a mental note …
Continue reading »
Read More
My favourite surprise
Our days in Etosha were drawing to a close. We still had one full day before we started the extended journey back to Windhoek to catch our flight. And it turned out to be a very special day. The morning dawned glorious and golden – and rather chilly – as it had most days. Our …
Continue reading »
Read More
Thursday, 23 July 2015
Two weeks in Buenos Aires pretending we weren"t overlanders
After arriving from Uruguay on the ferry, we had one night in Buenos Aires to get settled into our fancy pants apartment before Ike hopped on a plane and headed back to the States for his grandfather’s memorial. We loved everything about our loft: mode…
Read More
Yellowhead Highway e Icefields Parkway
Saímos de Smithers no dia 19/07/15 e seguimos até Prince George, que é a maior cidade ao norte da Colúmbia Britânica. A estrada também mudou já que deixamos a Cassiar Highway e seguimos pela Yellowhead Highway; ao contrário da Cassiar, a Yellowhead é mais movimentada e existem muitas fazendas e pequenas cidades pelo caminho, mas mesmo assim conseguimos ver um alce que atravessou a estrada correndo e se escondeu na mata. Na… Ler mais
Read More
Lake Titicaca and Colca Canyon
We went to the North of Arequipa to skip the many protests that were going on in the state and made our way to the deepest canyon on Earth. We were the only car for miles and we went up to 3000-5000m, passing llamas, alpacas, and their almost endangered cousins Guanacos. Condors would circle around […]
Read More
Overlanding Slovenia
We only had 3 nights in Slovenia. Hopefully we’ll do some more one day, but at least we did the part called Gorenjska, as well as crossing the Triglav National Park on the Vršič pass.The Slovenia Tourism boards official website (http://www.slovenia.info) says:
“If by some misfortune you were only allowed to visit one region of Slovenia, there is no doubt that Gorenjska would be a good choice.”
And, forget the guidebooks! This website has plenty of great information.
So, at least we did the best part.On our first night in Slovenia we tried to pamp on the pass going through Triglav National Park. Ourselves and a Spanish ice box (that’s what we call the normal white motorhomes found commonly in Europe) were in a parking lot that didn’t have any signs telling us we couldn’t stay there (whereas other parking spaces did), but a man from National Parks came and told us we couldn’t stay within the park. So, with a tremendous storm brewing, and not wanting to continue up through the bends in bad weather, we had to go back down to a campground. The storm struck as we were descending and when we arrived at the campground we couldn’t even see more than a few meters in front of Blac.
Crossing Triglav National Park on the Vrsic Pass.
The next day we crossed the pass, stopping at a cute Russian chapel and a few viewpoints. The pass was built by Russian POW’s and many died in an avalanche.
The cute Russian Chapel on the pass in Triglav National Park.
Next stop was Bled. It is possibly Slovenia’s number 1 tourist destination and it deserves all the visitors. A pretty lake with a castle on a hilltop, an island in the lake with a pretty church on it, and mountains as a backdrop to everything else. We cycled around the lake, I sampled Slovenian wine (very good), and I hiked! Yes, finally my knee is enough improved that I felt it was okay to try a short uphill hike. The hike was a difficult one up (611m) to a viewpoint over the lake. I went alone (Hendrik, I think, might have told me to turn back), and slowly. At the top I sat for a long time taking in the splendid view and feeling proud to have done such a difficult (if short) hike 6 months from my original problems, and confident I’d make it down okay, slowly. (I did!)
The view of Bled from Ojstrica Viewpoint. The view was splendid even if I was at the wrong hour of the day for a great photo (at least by going early in the morning I had the view to myself!)
Later that day we also did Vintgar gorge. It’s a longer hike, but not so difficult and I’ve been capable of that type of walking for a couple of months. It’s also extremely spectacular: a river rushes through the gorge and they’ve build a walking path along the sides so that it can be visited.
Vintgar Gorge, Slovenia
Next, we visited another lake (Bohinj) and took a drive through some countryside to find a border crossing without using a motorway (for which you need a vignette, which aren’t so cheap for us). In the Slovenian countryside two agricultural systems got our attention as these were done differently to what we’d seen in other parts of Europe and the world. Firstly there were hay drying racks everywhere, with small rooftops. And also, the Beehives, like the one shown below, many of which had wheels under them for moving. Many that we saw were very colourful, although we didn’t see any with artworks on them, although it was popular historically in Slovenia.Next was Austria.
Slovenia beehives.
Slovenian hay drying.
Read More
Canmore, Alberta and the Nine Minute Moto Film Festival
Highway 93 has led us to the Trans Canada Highway again, somewhere between Lake Louise and Banff, surely one of the most beautiful places in the Rocky Mountains. Brian and I are excited to see our friend, Nevil, and to… Read More ›
Read More
Ready for Takeoff, Forest Fires … and other Stories
Anouk hates goodbyes! During the last few days and weeks at home on the island of Spiekeroog, many people around us kept asking us whether we were becoming more and more excited. We were not, actually! Instead – in addition to our very engaging jobs – we were in absolute and continuous “packing-mania” and had to empty […]
Read More
Salento and the Valle de Cocora
We decide to head west from Bogota to the Zona Cafetera (Coffee Zone) also known as the eje cafetero (coffee axis) which is a 283km drive away. Although it is a relatively short distance, it takes 7 and…
Read More
Bogota, Colombia
The Colombian capital of Bogota is such a polar opposite to Villa de Leyva from where we had just come from that it is honestly a bit of a shock to the system! The sheer amount of…
Read More
Wednesday, 22 July 2015
Why does it happen to me?? (this is not a film)
A bit of an update. Why does it happen to me…Remember the phone call for 8 hours the last time. Well this time the Insurance company sold me some insurance, yesterday. I called again this morning, like I do, to really check that what they told me was true, it wasn’t! So I cancelled it after less than 24 hours. For the privilege of this they charged me £46.60 to which in said no way! So threatening an official complaint I told them they had miss-sold me the insurance. An illeg […]
Read More
Icelands South Shore Part 1
We had already heard from other riders that all the central roads on the island were still closed due to snow and lack of melting after a very cold spring. It looks like the dream to ride the “central cross … Continue reading →
Read More
Pelo menos temos uma casa…
Ainda bem que nossa casa sobre rodas Victória Motorhomes não nos abandona. Durante esses quase 10 dias que estamos estacionados na mecânica GBR Utah ela nos dá abrigo, proteção, privacidade, conforto, espaço e tranquilidade. Nossa casa sobre rodas definitivamente não nos deixa na mão. Já o carro em que ela se situa, sem desmerecer, vez ou outra nos dá algumas …
Read More
Subscribe to:
Posts (Atom)